Biblioteczka Blanki: lipca 2015

Oczami obiektywu #5

12:00:00

Witajcie! Po raz kolejny przychodzę do Was z postem zdjęciowym. Tym razem zdjęć nie jest aż tak wiele, jak sama tego po sobie oczekiwałam, ale lipiec był dla mnie dość nudnym miesiącem i niewiele ciekawych sytuacji zaprzątało moją głowę bądź było warte sfotografowania. Mam nadzieję, że jednak to, co za chwilę zobaczycie, zaspokoi Wasze oczy. :D
Zapraszam do przeglądania!

Na początek piękne widoczki. Ostatnio pogoda naprawdę dopisuje, choć momentami jest za gorąco.

Jedzonko! Ciasteczka, które widać w prawym górnym rogu, są naprawdę przepyszne! Można je dostać w większych sklepach w Warszawie, a w innych miastach niestety nie wiem :(

Przepyszny Sprite zero, lody Snickersa, równie przepyszne otrębusie - batoniki z otrębów. Zdrowe i pożywne! No i tosty. Mogłabym to jeść codziennie XD

W końcu trochę mnie. Po lewej ja jarająca się koncertem, na który właśnie zmierzałam, a po prawej ja taka o.

Książki, ach, książki! Te zdjęcia zrobiłam podczas najnudniejszego na świecie pobytu w szpitalu. Recenzje wszystkich książek możecie znaleźć u mnie na blogu :)

Wyprawa do szpitala, och, jakie to było okropne. Szczególnie szpitalne jedzenie... Dobrze, że obok był bufet i dużo sklepów. Wolałam nie doświadczyć jakichś niewyjaśnionych rewolucji żołądkowych...

A to perełki wyłapane podczas czytania Kronik Bane'a (recenzja również na blogu). Zabawnych fragmentów było zdecydowanie więcej, jednak te dwa najbardziej mnie rozśmieszyły :D

Piciu! Zimna puszka coli (z napisem Księciunio!), równie zimna i odświeżająca woda z miętą i bazylią, owocowa herbatka w świetnym kubku i świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy.

Słodkościowa rozpusta w szpitalu i po, tag #fearnotthebigbook z Instagrama i moje plany czytelnicze na sierpień. Taki sneak peek :D

I znów jedzonko. Lody, pyszny shake truskawkowy z Ikei, kebab i pomidory z mozzarellą, świeżą bazylią i octem balsamicznym to coś, co mogłabym jeść całe życie.

Więcej jedzonka!
(PS polecam Wam ten batonik Corny, jest przepyszny - o smaku brownie!)

Bo zdrowe odżywianie to podstawa... XD

Prezent przywieziony z Bułgarii (są kolorowe!), temperaturowa śmierć i piękny piesek przyjaciółki.

Cudowne kaktusy z Ikei, nowa, piękna półka i czekająca na rozpakowanie Fangirl przedpremierowo :D

A tu trochę Instagramowych zdjęć książkowych.

Zdjęcie w prawym dolnym rogu przedstawia ostatnie biblioteczne łowy. Trochę tego było...

Czytamy, czytamy! A jak nie czytamy, to robimy wykreślanki i odpoczywamy przy porządnie schłodzonym cydrze.

Piwo o nazwie Call me Simon, na widok którego odrobinę za głośno wybuchłam śmiechem XD
Nowa kolekcja lakierów do paznokci - wszystkie są super! Tak jak krem do rąk o zapachu truskawki i porzeczki.

I to już wszystko na dzisiaj, mam nadzieję, że się Wam podobało :D

Trzymajcie się cieplutko! <3

inne

Summer Reader Book TAG

12:00:00

Dzieeeń dobry!
Dzisiaj chciałabym Was zaprosić do przejrzenia kolejnego w mojej karierze tagu. Tym razem jest to Summer Reader Book TAG! Dostałam nominację od Kylie z Zakurzonych Stronic. Tag idealnie nadaje się na pogodę obecnie panującą za oknami, której ja niestety nienawidzę.
Książki dopasowałam szybko i łatwo, więc powinno Wam się przyjemnie czytać ;)

1. Lemoniada: książka, która gorzko, żałośnie się zaczęła, ale potem stała się lepsza.

Zdecydowanie Czas Żniw Samanthy Shannon. Pierwsze sto stron to była jakaś porażka, ale im dalej, tym lepiej. Dzięki Bogu!

2. Złote słońce: książka, która wywołała u Ciebie niezrównany uśmiech.

O dziwo takich książek nie jest za wiele, ale ostatnia, którą pamiętam, to Girl Online Zoelli. Jest tak urocza, że nie da się nie uśmiechać!

3. Egzotyczne kwiaty: książka, której akcja rozgrywa się w innych krajach.

Ostatnio skończyłam czytać, więc mogę ją śmiało dopasować. Oddech Boga Jeffreya Smalla. Bhutan, Stany, Indie… I wszędzie ciepło i słonecznie.

4. Cień drzewa: książka, w której tajemniczy, mroczny bohater zostaje przedstawiony jako pierwszy.

Hmm. Jedyne, co przychodzi mi na myśl, żeby nie ściągać od innych, to Weź moją duszę Yrsy Sigurdardottir. Tam pierwsze strony poświęcone są dosyć tragicznemu wydarzeniu, a jego bohater pozostaje nieznany aż do końca.

5. Plażowy piasek: książka, która była ciężka w czytaniu, a jej akcja ledwo rozwinięta.

Signum Sanguinem. Mrok Evanny Shamrock. Nie mogłam przez to przebrnąć, gdyż akcja w ogóle nie miała sensu, nic nie trzymało się kupy, a każdy rozdział zawierał zupełnie inny wątek.

6. Zielona trawka: bohater, który był pełen życia, że aż się uśmiechałaś.

Augustus. Jego chęci do życia mimo tak wielkich przeciwności losu zasługują na ogromny, nieschodzący z twarzy uśmiech.

7. Arbuz: książka, która miała jakiś soczysty sekret.

Czerwona Królowa Victorii Aveyard. Och, jakże ten jeden, soczysty, okropny sekret złamał mi serce. Cierpię do tej pory.

8. Kapelusz na słońce: książka osadzona w ogromnym wszechświecie.

Biorąc ten wszechświat dosłownie, to każda książka pasuje – przecież Ziemia jest tylko małym ziarnkiem piasku, prawda? Ale pasuje mi tu tylko Intruz Stephenie Meyer. Niezliczona ilość planet, na których przebywała Wagabunda, a nasza jako jedna z nich.

9. BBQ: książka, której bohater był opisany jako przystojniak.

Czy ktoś podczas czytania tego punktu znał już odpowiedź? Tak? To gratuluję!
Panie i Panowie, wszechobecny i najwspanialszy Jace Herondale!
Z pewnością jest wiele innych książek, które mogłabym tu przywołać, ale nie byłabym wtedy sobą. Także tak, Jace. A zresztą, cała linia Herondale’ów z pewnością była baaaardzo przystojna. ;)

10. Summer Fun: kogo nominuję?

Dobra, tym razem nie pójdę na łatwiznę, i wybiorę parę blogów:
- Sandra {Galeria Książek}
- Klaudia {Nic nie zabija czasu tak jak książka}
- Sherry {Feniks}
+ każdy, kto tylko ma ochotę ;)

Trzymajcie się cieplutko!

9/10

[48] Cecilia Randall - Hyperversum

12:00:00

Tytuł oryginału: Hyperversum
Autor: Cecilia Randall
Przekład: Natalia Mętrak
Wydanie: Wydawnictwo Esprit
Premiera: maj 2011
Liczba stron: 743

Ostrzegali Cię przed spędzaniem całego wolnego czasu w wirtualnym świecie gier komputerowych? Mieli rację.
Wyobraź sobie komputerową grę RPG, która pozwala nie tylko śledzić losy bohaterów, ale wejść w ich skórę. Która zaciera granicę pomiędzy rzeczywistością a światem wirtualnym.
Taka gra nazywa się Hyperversum.
Daniel, Ian i Jodie przenoszą się do XIII-wiecznej Francji, żeby w świecie wirtualnym przeżyć największą przygodę swojego życia. W wyniku awarii systemu fikcja miesza się z rzeczywistością, a powrót do teraźniejszości wydaje się niemożliwy. Przed bohaterami pojawiają się nieoczekiwane wyzwania. Czy Ian uratuje ukochaną z przeszłości? Czy Daniel pokona strach i z chłopca stanie się mężczyzną? Czy Jodie odnajdzie się w roli średniowiecznej damy? Czy ich przyjaźń przetrwa próbę czasu i przestrzeni?

„Nie można zakochać się w kimś, kogo inni dla Ciebie wybrali.” [s. 331]

Hyperversum | Hyperversum: Sokół i lew

Czwórka przyjaciół – Ian, Daniel, Jodie i Martin – uwielbiają wspólne spędzanie czasu przy nowoczesnej grze o nazwie Hyperversum.

"Hyperversum" to akronim hyper universum – hiperwszechświata. Był to najlepszy dostępny na rynku produkt rozrywkowy, doceniony przez miliony graczy na całym świecie. Światy tworzone przez "Hyperversum" były naprawdę realistyczne i dopracowane w każdym szczególe. Prosty wizjer 3D i rękawiczki z optycznego włókna, które można było podłączyć do każdego komputera, pozwalały graczowi na przeżycie przygody z subiektywnej perspektywy. Grze towarzyszyła iluzja, że naprawdę jest się istniejącą w niej postacią. […] Byłaby to naprawdę wiarygodna iluzja, gdyby tylko odtworzono jeszcze zmysły dotyku, smaku i węchu.

Pewnego dnia Ian wraca z Francji, gdzie pracuje nad doktoratem o XIII-wiecznych francuskich rodach. Pokazuje Danielowi kobietę swoich marzeń i jednocześnie obiekt, nad którym pracuje – Isabeau de Montmayeur. Wcześniej stworzył nowy świat do gry, umieszczając w nim wszystko, o czym ostatnio się uczył. Kiedy już on, jego przybrany brat Daniel, Jodie – dziewczyna Daniela i jego brat Martin przystępują do gry, przenoszą się do 1214 roku. Spotykają się tam z kolejnymi znajomymi – Carlem i Donną. Razem wsiadają na statek i wtedy… dzieją się rzeczy, o których nikt nie próbował nawet myśleć. Gra stała się bardziej realna, niż można się było tego spodziewać.

Zacznijmy od tego, że ja po prostu uwielbiam historię. Czytanie tej książki było ogromną przyjemnością, mimo tego, że ani trochę nie lubię Francji. W fabułę można się wciągnąć aż do tego stopnia, że ciężko odróżnić fikcję od rzeczywistości. Na szczęście autorka zadbała o takich czytelników i pod koniec zostawiła notkę wyjaśniającą, co działo się naprawdę, a co powstało w jej umyśle.
Na pewno wielu z Was przerazi się liczbą stron. Bo przecież 743 to wcale nie jest tak mało… I powiem, że naprawdę trzeba robić sobie przerwy w czytaniu i zająć się czymś innym, gdyż jednym ciągiem tej książki się po prostu nie da przeczytać.
W pewnych momentach nie podobało mi się, jak zostały przedstawione różne dialogi. Najpierw X rozmawia z Y, przekazują sobie ważne informacje, a potem Z mówi do Y „no więc, powiedz jeszcze raz, co X mówił Ci na ten temat”. Na pewno można było pokazać to w inny sposób, a tak brzmi to dla mnie, jakby bohaterowie byli jakimiś debilami i za pierwszym razem nie zrozumieli, co się do nich mówi.
Jeszcze jednym minusem, choć równie mało znaczącym, jest dziwne urywanie wątków. Wiadomo, że nikt nie poświęci trzech rozdziałów na podróż czy spotkanie, ale myślę, że jedno czy dwa zdania w tym przypadku to odrobinę za mało.
Poza tym Hyperversum jest naprawdę dobrą książką! Wciąga od samego początku, potrafi również przerazić. Ja osobiście nie przeżyłabym dnia, będąc na miejscu jednego z bohaterów. Rzuca to też ciekawe światło na współczesny problem uzależnień od gier komputerowych – pamiętajcie, nigdy nie wiadomo, czy nie zostaniecie w jednej z nich uwięzieni! ;)

Hyperversum, mimo swoich okazałych rozmiarów, jest przyjemną i ciekawą lekturą. Przeplata świat rzeczywisty i współczesny z tym wirtualnym. Nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobnym pomysłem na stworzenie książki, za co należy się duży plus dla autorki. Zakończenie pozostawia wiele pytań, ale na szczęście jest drugi tom – jeszcze grubszy! – który powinien rozwiać wszelkie wątpliwości.

Ocena książki: 9/10
Książka bierze udział w wyzwaniu Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
(4,6 cm)

Liebster Blog Award #2 & #3

12:00:00

Witam! Dzisiaj przychodzę z kolejnymi nominacjami! Jest ich tyle, że ciężko nadążyć… :D
Tym razem dostałam aż dwie nominacje do Liebster Blog Award. Jedna od Gabrysi, druga od Słodkiej Obsesji. Fajne pytania, więc łatwo się odpowiadało i równie łatwo będzie się czytać. ;)

Nominacja #2:

1. Czytasz tylko blogi książkowe?

Nie, oczywiście, że nie. Czytam wiele różnych blogów, chyba z każdej możliwej tematyki, ale najczęściej jednak te książkowe.

2. Wolisz czytać powieści jednotomowe czy trylogie? Dlaczego?

Oj. Lubię jeden i drugi rodzaj, ale chyba jednak te jednotomowe. Trylogie, czy ogólnie serie, dość ciężko dostać, bardzo się rozwlekają, czasami po prostu zapominam o przeczytaniu kolejnych części i seria zostaje niedokończona przez kilka miesięcy.

3. Wolałabyś do końca życia słuchać jednej piosenki czy czytać jedną książkę?

W tym wypadku wolałabym ani nie czytać, ani nie słuchać muzyki.
Ale jeśli już muszę wybrać, to stawiam na piosenkę.

4. Ile najwięcej przeczytałaś książek w ciągu tygodnia i w ciągu miesiąca?

Ojejku, szczerze mówiąc, nie mam pojęcia. Ale podejrzewam, że w ciągu tygodnia było to 5-6 książek, a w ciągu miesiąca około 20.

5. Miałaś kiedyś kaca książkowego? Jeśli tak, to po jakiej książce i ile trwał?

Pewnie, że miałam! Kto nie miał ;)
Ostatni taki poważniejszy kac był po Czerwonej Królowej i trwał chyba z miesiąc… Wcześniej cierpiałam też po Mechanicznej księżniczce, mniej więcej równie długo.

6. Masz tak, że bardzo chcesz przeczytać jakąś pozycję, ale później o niej zapominasz?

Niestety tak. Często zdarza mi się zachwycić jakąś książką, myślę o niej długo, szukam po bibliotekach lub sklepach, a potem znajduję coś innego i poprzednia miłość idzie w niepamięć…

7. Wypożyczasz czasami książki z biblioteki?

Oczywiście! Generalnie większość książek, które czytam, pochodzi z biblioteki, ale w tym roku postanowiłam wykończyć własną biblioteczkę. ;)

8. Czytałaś kiedyś dzieło jakiegoś rosyjskiego pisarza?

Tak. Myślę, że jak każdy licealista, czytałam Zbrodnię i karę. W niedalekiej przyszłości czeka na mnie także Metro 2033.

9. Co znajdujesz w książkach?

Mam nadzieję, że dobrze zrozumiałam pytanie… Głównie ukojenie. Niektórzy zły dzień zajadają słodyczami, idą się upić, wyładowują na kimś. Ja czytam ;)

10. Masz inne zainteresowania poza czytaniem?

Pewnie, że tak. Uwielbiam wszelkie mitologie, kulturę Skandynawii, muzykę, okazjonalnie fotografię. Kocham też gotować i piec :D

11. Jaką powieść przeczytałaś w najkrótszym czasie?

Ogólnie nie zdaję sobie sprawy z tego, ile czasu przeznaczam na czytanie. Jakby podliczyć jakąś książkę, zobaczyć, ile czasu poświęciłam na samo czytanie i odliczyć przerwy, pewnie byłyby to wyniki cyfrowe. Ale pamiętam, że najmniej czasu jednym ciągiem poświęciłam na Zbuntowaną – czytałam bez przerwy, i zajęło mi to dwie godziny.

A teraz nominacja #3:

1. Ile książek liczy Twoja biblioteczka?

Według LubimyCzytać posiadam 131 książek. Do tego dochodzą anglojęzyczne wersje, więc jest ich około 150.

2. Jaka była najgorsza książka oprócz lektury jaką przeczytałaś?

Czemu wszyscy zakładają, że lektury są najgorsze? :D
Były dwie: Spisek sykstyński i BZRK. Tak, jak tą drugą da radę jeszcze przeżyć, tak ta pierwsza to krzywda dla literatury.

3. Jakie jest Twoje ulubione danie?

Makaron! Wszelkiego rodzaju, z każdymi dodatkami (oprócz owoców morza). Mogłabym jeść kluchy na każdy posiłek dnia do końca życia XD

4. Wolisz ciepło czy zimno?

ZIMNO! Przy temperaturze powyżej 20 stopni mój organizm wysiada i odmawia jakiejkolwiek współpracy…

5. Jaka książka sprawiła, że zaczęłaś nałogowo czytać?

Oj, żebym to ja pamiętała… Wydaje mi się, że Hobbit, czyli tam i z powrotem, którego miałam jako lekturę w podstawówce. Pamiętam, że strasznie mi się spodobał, więc możliwe, że to właśnie ta książka wciągnęła mnie w książkowy nałóg.

6. Jaka jest ulubiona książka z Twojej biblioteczki?

Każda! :D
A tak na poważnie… Nie wybiorę jednej, żeby nie urazić pozostałych. ;)

7. Jaki gatunek książek lubisz najbardziej czytać?

Zdecydowanie fantastyka. Niezależnie od autora, fabuły, daty wydania, zawsze fantastyka będzie na pierwszym miejscu. A zaraz po niej kryminały :)

8. Czy chętnie pożyczasz swoje książki innym?

Niekoniecznie. Jeśli wiem, że ta osoba uwielbia czytać i nie wyrządzi wielkich szkód, mogę się zgodzić, ale niestety takich osób znam niewiele. Pożyczyłam kiedyś jedną książkę i nie dość, że odzyskałam ją po kilku miesiącach, to jeszcze całą ubrudzoną, pozaginaną, z podartymi stronami…

9. Możesz wybrać jedną, dowolną nadprzyrodzoną zdolność. Co wybierzesz?

Niewidzialność XD
Albo możliwość powielania dowolnej rzeczy nieskończoną ilość razy :D

10. Jaki kraj chciałabyś zobaczyć?

Moje wymarzone miejsce numer jeden już zwiedziłam, więc kolejny z listy – Anglia.

11. Wolałabyś być dzieckiem boga greckiego czy rzymskiego? Kto byłby Twoim boskim rodzicem?

Ależ ja już mam greckiego tatusia! Pozdrowienia dla dzieci Hadesa! :D

Dziękuję dziewczynom za nominację, a sama do zabawy zapraszam:
1. Oxurię
2. Sandrę
3. Alicję i Asię
4. Klaudię
5. Oliwię
6. Izę
7. Kylie
8. Sherry
9. Patrycję
10. Olę
11. Weronikę

Moje pytania:
1. Jakie trzy rzeczy zabrałabyś ze sobą na bezludną wyspę?
2. Gdybyś miała do końca życia czytać książki tylko jednego autora, kogo byś wybrała?
3. Co byś zrobiła, gdyby nagle i na bardzo długo zgasło światło i wysiadł prąd?
4. Jakie masz plany na wakacje? :D
5. Jaką książkę najbardziej pragniesz przeczytać?
6. Co sądzisz o powieściach graficznych?
7. Jak długo siedzisz w książkowej blogosferze?
8. Ideał płci przeciwnej? :D
9. Ulubione zwierzątko? :3
10. Igrzyska śmierci czy Niezgodna?
11. Wolisz autorów polskich czy zagranicznych?

Czekam z niecierpliwością na odpowiedzi!
Trzymajcie się cieplutko <3

8/10

[47] Suzanne Collins - Gregor i Niedokończona Przepowiednia

12:00:00

Tytuł oryginału: Gregor The Overlander. Book One of The Underland Chronicles
Autor: Suzanne Collins
Przekład: Dorota Dziewońska
Wydanie: Wydawnictwo IUVI
Premiera: 8.04.2015
Liczba stron: 361

Opowieść o zwykłym nastolatku, który pakuje się w niebezpieczeństwo, aby wypełnić dziwaczną przepowiednię i odnaleźć zaginionego w niewyjaśnionych okolicznościach ojca – w ukrytym świecie pod Nowym Jorkiem.
Kiedy Gregor spada wraz z maleńką siostrą przez kratkę wentylacyjną nowojorskiego mieszkania, trafia do ponurego Podziemia. Ludzie żyją tam we względnej zgodzie z olbrzymimi nietoperzami i innymi zwierzętami, lecz ten niepewny pokój jest zagrożony.
Gregor nie chce brać udziału w podziemnym konflikcie. Pragnie tylko wrócić do domu. Gdy jednak dowiaduje się, że ma szansę odszukać zaginionego ojca, a Niedokończona Przepowiednia wyznacza mu kluczową rolę w niepewnej przyszłości Podziemia, zdaje sobie sprawę, że to może być jedyny sposób na rozwiązanie największej tajemnicy w jego życiu.
Nie wie jeszcze, że ta wyprawa na zawsze odmieni i jego, i Podziemie…

Gregor i Niedokończona Przepowiednia | Gregor and the Prophecy of Bane | Gregor and the Curse of the Warmbloods | Gregor and the Marks of Secret | Gregor and the Code of Claw

Autorkę z pewnością zna każdy młody czytelnik. Pani Collins zasłynęła na świecie serią Igrzyska Śmierci. A wiedzieliście, że pierwszy tom Kronik Podziemia ujrzał światło dzienne aż 12 lat temu? Pewnie nie wiedzieliście. :D

Jedenastoletni Gregor w tym roku musiał odpuścić sobie wyjazd na szkolny obóz. Matka ciągle pracuje, ojciec zniknął ponad dwa lata temu, stan zdrowia babci się pogarsza, a nie ma się kto zająć jego dwuletnią siostrą Margaret, zwaną przez wszystkich Botką. Pewnego dnia, podczas zwykłego wstawiania rzeczy do pralni, Gregor i Botka zostają porwani przez… szyb wentylacyjny. Wpadają do dziwnego miejsca i natychmiast zostają otoczeni przez gigantyczne karaluchy, które uważają dziewczynkę za swoją księżniczkę. Następnie zostają przewiezieni do krainy zwanej Regalią. Tam ludzie prowadzą normalne życie, a podróżują na gigantycznych nietoperzach. Gregor próbuje zachować zimną krew i po pewnym czasie postanawia uciec. Wpada na kilka szczurów, próbujących go od razu zabić. Jednak ludzie przybywają z pomocą i wtedy chłopak dowiaduje się, że prawdopodobnie jest wojownikiem, o którym mowa w jednej z przepowiedni – tej Niedokończonej Przepowiedni, której sensu i znaczenia nikt nie potrafi rozwikłać. Dowiaduje się również, że ma szansę na uratowanie swojego ojca, który przebywa obecnie na terenach szczurów. Gregor z Botką oraz przedstawicielami różnych podziemnych ras wyrusza na wojnę przeciwko okrutnym szczurom.

Mimo wielu obaw, głównie ze względu na dość dziecinnie wyglądającą okładkę i opis, od samego początku książka bardzo mnie wciągnęła. Może i nie ma w niej nic przełomowego i oszałamiającego, ale jest bardzo ciekawa i przyjemna. Momentami czułam się tak, jakbym była jedną z Podziemnych, biorącą udział w wojnie. Jakbym cofnęła się te 8 lat w czasie i znowu była szaloną jedenastolatką!

A skoro już o wieku mowa, autorka genialnie wykreowała postać Gregora. Mimo tego, że jest tak młody, ma głowę na karku i potrafi samodzielnie podejmować ważne decyzje, a dodatkowo nie spuszcza z oka malutkiej siostry, dba o nią bardziej niż o siebie samego.
Książkę bardzo, ale to bardzo szybko się czyta. Czcionka jest duża, a wydanie bardzo ładne, więc z fizycznego aspektu czerpiemy same korzyści. ;)
Tak jak na początku wspomniałam, powieść może sprawiać wrażenie skierowanej głównie dla młodszych czytelników. Nic bardziej mylnego! Osoba w moim wieku, czy nawet starsza, śmiało może ją przeczytać. Niektóre sceny mogą przerazić nawet i starszych czytelników!
Odchodzimy teraz od głównego bohatera. Cała reszta, nieważne, czy to ludzie, karaluchy, czy nietoperze. Każda postać, niezależnie od odgrywanej w powieści roli, jest genialnie przemyślana. Nie ma tu miejsca na nic nie wnoszących bohaterów, którzy istnieją jako zapchajdziura. A wiecie, co jest najdziwniejsze? Moim ulubionym bohaterem jest… Botka! A ja przecież nienawidzę dzieci! :D
Książka wzbudza wiele emocji w czytelniku. Można się pośmiać, zdenerwować, zszokować, wzruszyć… Do wyboru, do koloru!

Gregor i Niedokończona Przepowiednia to książka idealna zarówno dla młodszych, jak i dla starszych czytelników. Jest zabawna i lekka, a jednocześnie zawiera wiele ważnych i cennych przesłań. Autorka, choć znana z innej serii, tą książką podbiła moje serce na nowo. Bardzo polecam na ciepły i leniwy wieczór przy szklance mrożonej herbaty :)

Ocena książki: 8/10
Książka bierze udział w wyzwaniu Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
(2,7 cm)
+ 2015 Reading Challenge: Pierwsza książka popularnego autora

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu IUVI :)

5/10

[46] E. Lockhart - Byliśmy łgarzami

12:00:00

Tytuł oryginału: We Were Liars
Autor: E. Lockhart
Przekład: Janusz Maćczak
Wydanie: YA! / Grupa Wydawnicza Foksal
Premiera: 16.04.2015
Liczba stron: 247

Jesteśmy Sinclairami.

Żadne z nas nie żyje w biedzie.
Żadne z nas się nie myli.
Mieszkamy – przynajmniej w lecie – na prywatnej wyspie u wybrzeży stanu Massachusetts.
Być może to wszystko, co musicie o nas wiedzieć.
Poza tym, że niektórzy z nas są łgarzami…

„Nie powinniśmy zaakceptować zła, które możemy zdusić.
Powinniśmy mu się przeciwstawić, nieprawdaż?” [s. 200]

Siedemnastoletnia Cadence należy do bogatego i wpływowego rodu Sinclairów. Na co dzień nie robi nic szczególnego, jednak prawie całe wakacje spędza wraz z całą rodziną na ogromnej prywatnej wyspie Beechwood. Tam ma swoją grupę przyjaciół – Mirren, Johnny’ego i Gata. Nazywają siebie Łgarzami i wspólnie spędzają pełne przygód dwa miesiące wolnego. Dwa lata wcześniej dzieje się jednak coś, co poważnie nadszarpnie istnienie grupy i zaważy na światopoglądzie i zdrowiu młodziutkiej, pełnej życia Cady.

Od bardzo dawna nie czytałam równie ciężkiej i pokręconej książki. Jest pełna zagadek, niedomówień, pourywanych zdań. Już od samego początku nie oczekiwałam po niej zbyt wiele, ale w miarę czytania rozpaliła się we mnie iskierka nadziei, że może będzie lepiej. No niestety. Książka ani trochę do mnie nie przemówiła, sama nie wiem dlaczego. Mimo całkiem ciekawej akcji i wielu naprawdę fajnych fragmentów nie mogłam się odnaleźć w czytaniu, nie potrafiłam się skupić i odpowiednio wciągnąć w historię.
Doszły mnie słuchy, że książka jest strasznie przewidywalna. Ależ skąd! Ani trochę nie spodziewałam się tego, jak historia się skończy, że w ogóle ktoś dopuścił takie okropne zakończenie do myśli! Zajęło mi chwilę, zanim przestałam sobie zadawać pytanie dlaczego tak, a nie inaczej?.
Ale niestety poza zakończeniem nie było nic, co mogło mi się spodobać. No, oprócz okładki. Okładka jest fajna.
Co mnie najbardziej irytowało podczas czytania?
Pewnie tak
jak niektórych,
zdania
budowane w ten
sposób.
Ludzie, no dramat! Tego się nie da czytać! Autorka pewnie miała w tym jakiś wyższy cel, ale najwyraźniej go nie zrozumiałam.

Byliśmy łgarzami jest dość ciężką książką jak na przedstawicielkę literatury młodzieżowej. Po przeczytaniu ma się ogromny niedosyt, wręcz poczucie zmarnowanego czasu – czytam książkę i nie wiem, o co chodzi? Bez sensu! Dlatego właśnie dobrze by było przeczytać ją ponownie, aby wszelkie wątpliwości zostały rozwiane. Ja jednak sobie to odpuszczę; nie znalazłam w niej nic ciekawego i przyciągającego.

Ocena książki: 5/10
Książka bierze udział w wyzwaniu Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
(2 cm)
+ 2015 Reading Challenge: Książka ze złymi opiniami

inne

Would you rather - albo/albo TAG

12:00:00

Witam Was cieplutko! Tym razem przychodzę z nominacją od kochanej Alicji (Siostry w bibliotece – klik) do would you rather tag, czyli przekładając na polski – albo albo tag.
Ciekawych moich odpowiedzi zapraszam do dalszego czytania :)

Wolisz czytać trylogie czy powieści jednotomowe?
Raczej te jednotomowe. Z dłuższymi seriami jest wiele problemów. Często nie ma całości w bibliotece, trzeba długo czekać na termin, nie mieszczą się na półce, trzeba szybko całość przeczytać, zanim się zapomni, nagle z trzech tomów robi się sześć. Nie, dziękuję.

Wolisz czytać tylko autorki czy tylko autorów?
Powiem szczerze, że ani trochę nie zwracam uwagi na to, czy dana książka jest napisana przez kobietę, czy mężczyznę. Chociaż czasami zdarza mi się twierdzić, że skoro jakaś kobieta to napisała, to musi być nudne, zbyt romantyczne. Ale często nie mam racji lub to autorzy piszą takie romansidła. Dlatego po prostu nie zwracam na to uwagi.

Wolisz kupować w Empiku czy księgarniach internetowych?
Bardzo nie lubię kupować książek w Empiku. Moim zdaniem jest po prostu drogo, nie mają prawie żadnych zachęcających ofert. Zdecydowanie najczęściej zamawiam książki w Matrasie – są tanie, szybko je dostaję, jakoś tak wygodniej.

Wolisz, by wszystkie książki zostały zekranizowane jako film czy jako serial?
Wolałabym, żeby w ogóle nie były. Ale jeśli już, to film. Serial na pewno będzie bardziej rozwleczony i zdecydowanie bardziej będzie mijał się z prawdą. Poza tym nie mam czasu na oglądanie seriali.

Wolisz czytać pięć stron dziennie, czy pięć książek tygodniowo?
Serce mi mówi, że pięć książek tygodniowo. Jednak rozum krzyczy, że to niewykonalne. I chyba ma rację. Pięć stron dziennie to może niedużo, ale przynajmniej wiem, o co chodzi w książce, i mam też czas na życie pozaksiążkowe. :D

Wolisz być profesjonalnym recenzentem czy autorem?
Chyba recenzentem. Autor ma dużo do roboty – pisanie, poprawki, więcej pisania, spotkania, autografy, szukanie wydawcy… Za dużo. Poza tym nie lubię, gdy ktoś mnie krytykuje. A recenzenta ciężko skrytykować.

Wolisz czytać w kółko 20 ulubionych książek czy sięgać po nowe?
Z pewnością sięgać po nowe. Jest kilka książek, które z chęcią chciałabym czytać w kółko, ale podejrzewam, że w myśl zasady co za dużo, to niezdrowo, w końcu by mi się znudziły. Poza tym jest tyle fajnych książek, z którymi jeszcze się nie zapoznałam, że aż szkoda je zostawić.

Wolisz być bibliotekarzem czy sprzedawcą książek?
Chyba sprzedawcą. Mogłabym mieć w swojej księgarni każdy możliwy tytuł, wystarczy tylko, że go zamówię. A bibliotece często brakuje na to miejsca i funduszy. W dodatku niektórzy ludzie wypożyczający książki zwracają je w takim stanie, że ręce opadają. Szkoda by mi było ciągle patrzeć na tak zaniedbane książki.

Wolisz czytać ulubiony typ literatury czy wszystko poza?
Raczej nie wyobrażam sobie życia bez chociaż jednej książki fantastycznej w miesiącu. Jak to powszechnie wiadomo, w tego typu książkach jest też wiele innych gatunków (a przynajmniej fragmentów pochodzących z innych gatunków), stawiam na ulubiony typ literatury.

Wolisz czytać tylko książki fizyczne czy tylko e-booki?
E-booki czytam tylko wtedy, gdy nie mogę mieć ze sobą wersji papierowej, lub gdy jej po prostu nie mam. Owszem, zdarza mi się czytać na telefonie, ale robię to zdecydowanie rzadziej. Więc wolę książki fizyczne. W dodatku pomyślcie, czy e-book ma taki piękny zapach? :D

Dziękuję pięknie za nominację! Ja po raz kolejny nie mam pomysłów na nominacje, więc znów do zabawy zapraszam wszystkich chętnych. :)

inne

Sto lat, sto lat!

10:00:00

10/10

[45] Cassandra Clare - Miasto kości

12:00:00

Tytuł oryginału: City of Bones. The Mortal Instruments – Book One
Autor: Cassandra Clare
Przekład: Anna Reszka
Wydanie: Wydawnictwo MAG
Premiera: 28.08.2013
Liczba stron: 507

Dziewczyna ze skłonnością do wpadania w tarapaty, wampir, który zmaga się ze swoją mroczną naturą, półanioł, pogromca demonów. Połączyła ich miłość i walka, dzieli ich wszystko.
Razem wkraczają do Miasta kości…

Clary Fray to nastoletnia mieszkanka Brooklynu. Wraz ze swoim przyjacielem Simonem udają się na imprezę do Pandemonium, klubu o dziwnym klimacie. Tam Clary widzi, jak grupa młodych osób ubranych na czarno morduje innego chłopaka. Ten moment zaważył na całym życiu nastolatki, albowiem widziała kogoś, kogo nie widział nikt inny. Nocnych Łowców, profesjonalnych zabójców demonów pochodzących z krwi anioła Razjela. Po kilku dniach ponownie widzi jednego z nich, blondwłosego i bardzo przystojnego Jace’a. Zaraz po tym jej mama zostaje porwana, a wtedy Clary poznaje całą swoją przeszłość. Razem z rasą Nefilim zaczyna nowe, pełne niebezpieczeństw życie.

Czy uda jej się ocalić matkę? Jak poradzi sobie z wyznaniem miłości od dwóch najbliższych jej osób?

Myślę, że na powyższe pytania odpowiedź już znacie. Wydaje mi się, że nikomu nie trzeba przedstawiać tej serii. Moim sercem zawładnęła już od pierwszych stron, zakochałam się w niej po uszy i nadal to uczucie jest takie, jak na początku. A książkę czytam już trzeci raz.
Autorka ma po prostu genialne pióro. Pisze lekko, przejrzyście, bez zbędnych opisów i z ogromną dawką humoru. Bohaterowie to zbawienie dla literatury młodzieżowej – każdy z nich przedstawia zupełnie inny rodzaj człowieka, zawiera cechy, które każdy z nas może w sobie odnaleźć. Nikomu również nie trzeba mówić, jak wspaniałą postacią jest Jace! Oszalałam na jego punkcie, przyznaję…
Sama historia, mimo podobieństw, jest równie cudowna. Ciężko znaleźć książkę, w której wampiry i wilkołaki nie przypominają nam tych stworzonych przez Stephenie Meyer. A jednak! Tu te krwiożercze bestie, Podziemni, są tacy, jacy powinni być. Brutalni, żądni krwi. O to chodziło!

W książkowym świecie jest coraz mniej osób, które nie znają jeszcze Miasta kości. Jeśli należycie do nich, bardzo gorąco polecam Wam zapoznać się z tą książką. Typowo młodzieżowa historia, która jednak potrafi przemówić do nas i złamać malutkie, rozpalone nadzieją serduszko. Na pewno nie będziecie żałować!

Ocena książki: 10/10
Książka bierze udział w wyzwaniu Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
( 3,3 cm)

8/10

[44] Samantha Shannon - Czas Żniw

12:00:00

Tytuł oryginału: The Bone Season
Autor: Samantha Shannon
Przekład: Regina Kołek
Wydanie: Wydawnictwo SQN
Premiera: 6.11.2013
Liczba stron: 497

Rok 2059. Dziewiętnastoletnia Paige Mahoney pracuje w kryminalnym podziemiu Sajonu Londyn. Jej szefem jest Jaxon Hall, na którego zlecenie pozyskuje informacje, włamując się do ludzkich umysłów. Paige jest sennym wędrowcem i w świecie, w którym żyje, zdradą jest już sam fakt, że oddycha.
Pewnego dnia jej życie zmienia się na zawsze. Na skutek fatalnego splotu okoliczności zostaje przetransportowana do Oksfordu – tajemniczej kolonii karnej, której istnienie od dwustu lat utrzymywane jest w tajemnicy. Kontrolę nad nią sprawuje potężna, pochodząca z innego świata rasa Refaitów. Paige trafia pod protektorat tajemniczego Naczelnika – staje się on jej panem i trenerem, jej naturalnym wrogiem. Jeśli Paige chce odzyskać wolność, musi poddać się zasadom panującym w miejscu, w którym została przeznaczona na śmierć.

„Nadzieja to jedyna rzecz, która może jeszcze wszystkich nas ocalić.”

Czas Żniw | Zakon Mimów

Witamy w SajLo, czyli Sajonie Londyn. Poznajcie młodą Paige, której zadaniem jest śledzenie aktywności dusz w jej okolicy. Należy do grupy zwanej Siedmioma Pieczęciami – siedmiu jasnowidzów prowadzących działalność w podziemiach miasta. Pewnego dnia, pod wpływem impulsu zabija strażnika i trafia do kolonii karnej – Szeolu I. Tam, wraz z innymi jasnowidzami dowiaduje się, że właśnie trwa czas Żniw – zbierania odmieńców i tworzenia z nich podwładnych. Trafia pod opiekę tajemniczego Refaity, Arcturusa, zwanego też Naczelnikiem. Jako śniący wędrowca, czyli jeden z najmniej popularnych, a co za tym idzie, najbardziej pożądanych jasnowidzów, musi nauczyć się, jak przetrwać i nie dać się zabić Nashirze, władczyni Refaitów. Jej relacja z Naczelnikiem wstępuje na wyższy poziom, a sama Paige planuje ucieczkę z obozu karnego. Czy uda jej się wrócić na wolność i znów spotkać się ze swoimi przyjaciółmi? Czy Refaici są naprawdę aż tak okrutni? Tego dowiecie się, czytając tę wciągającą historię!

Pierwsze sto stron książki było jedną wielką porażką. Nic się nie działo, nie do końca wiedziałam, o co chodzi. Na szczęście wydawcy postarali się o słowniczek wyjaśniający wiele zwrotów, które mogłyby być dla niektórych niezrozumiałe. Pełna nadziei i po części zmuszana przez Alicję do czytania, tak robiłam. I faktycznie, od tej mniej więcej setnej strony akcja się rozkręciła i pędziła na łeb, na szyję, aż do samego zakończenia. Przez książkę przewinęło się wielu bohaterów, niektórzy zostali na chwilę, inni do końca. I każdy z nich był zupełnie inny. Oprócz wszelkiego rodzaju jasnowidzów są też Refaici i Emmici. Autorka dobrze przemyślała te dwie rasy, które pomimo wielu podobieństw ogromnie się od siebie różnią.
Każde wprawne czytelnicze oko zauważy, że książka jest kolejną powtórką znanych już schematów. Przykład – Żniwa kojarzą nam się z Głodowymi Igrzyskami. Ale kiedy zapomnimy o wszystkich podobieństwach, dostajemy całkiem nową i równie ciekawą historię. Historię pełną niespodzianek, zagadek i zaskoczeń.

Czas Żniw może i jest kolejnym powieleniem znanego schematu, ale mimo wszystko przedstawia zupełnie co innego. Z początku nudna, po pewnym czasie wciąga i zostaje w myślach czytelnika na długi czas. Polecam!

Ocena książki: 8/10
Książka bierze udział w wyzwaniu Przeczytam tyle, ile mam wzrostu
(3,6 cm)

Oczami obiektywu #5

Summer Reader Book TAG

[48] Cecilia Randall - Hyperversum

Liebster Blog Award #2 & #3

[47] Suzanne Collins - Gregor i Niedokończona Przepowiednia

[46] E. Lockhart - Byliśmy łgarzami

Would you rather - albo/albo TAG

Sto lat, sto lat!

[45] Cassandra Clare - Miasto kości

[44] Samantha Shannon - Czas Żniw

Strony

statystyka

wyzwanie 2016

2016 Reading Challenge

obserwatorzy

archiwum

oceny

wydawnictwa

autorzy