Autor: Tomasz Duszyński
Wydanie: Wydawnictwo Czwarta Strona
Premiera: 26.08.2015
Liczba stron: 544
Polak – Alek Bielski, weteran z Afganistanu. Rosjanie – Misza Asieniewicz, moskiewski milicjant, i Ksenia Morozowa, (nie)zwykła dziewczyna. Losy tej trójki, początkowo wydawałoby się ze sobą niezwiązane, łączą się za sprawą intrygi tajemniczego świata, z którego istnienia zwykli ludzie nie zdają sobie sprawy. Ksenia, Misza i Alek stają się zabawkami w rękach bogów, od wieków planujących intrygę, mającą na celu doprowadzenie do zmiany dominacji w istniejącym świecie. Czy Perunowi uda się zawładnąć światem bogów i ludzi? Po czyjej stronie jest Światowid? A może wszyscy spotkają się w Nawi, podziemnym królestwie Welesa?
Odrobina humoru, dużo mocnej i wartkiej akcji, nietuzinkowi bohaterowie, realia
społeczne, obraz Rosji i pierwsza tak rozbudowana wizja słowiańskiej fantasy
umiejscowiona w XXI wieku.
Gdy bogowie obmyślają plan, nie masz wyjścia i musisz tańczyć tak, jak ci zagrają… a może jednak nie?
Gdy bogowie obmyślają plan, nie masz wyjścia i musisz tańczyć tak, jak ci zagrają… a może jednak nie?
Los odmienia się wtedy,
kiedy przychodzi na to czas. [s.
27]
Alek, Ksenia i Misza to trzy na
pierwszy rzut oka niezwiązane ze sobą osoby. Każdemu z nich nagle zaczyna
przytrafiać się coś dziwnego, i nikt nie bardzo wie, o co chodzi. W końcu spotykają
się wezwani przez słowiańskich bogów. A ci mają ogromny problem. Chcą z
powrotem wkupić się w łaski ludzi i oczekują, że znów staną się tymi, do
których codziennie modlą się miliony. Chcą wykorzystać do tego właśnie trójkę
bohaterów, którzy w ciągu kilku dni dowiadują się o istnieniu wszystkiego,
czego wypierali się przez całe życie.
Książka trafiła w moje łapki praktycznie w tempie ekspresowym. Zobaczyłam, przeczytałam opis, zapragnęłam, otrzymałam, rozpakowałam, zaczęłam czytać. Wiedziałam, że będzie ciężko, gdy tylko zobaczyłam jej rozmiary, ale żeby aż tak? Och… Ale spokojnie, od początku.
Generalnie pomysł na książkę oceniam
na piątkę z plusem. Mitologia słowiańska nie jest zbytnio popularna w kulturze,
więc każde jej wykorzystanie bardzo aprobuję. Umiejscowienie jej we współczesności
jest o tyle ciekawe, że właściwie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, co by
było, gdyby faktycznie gdzieś wśród nas czaił się Perun. Gorzej niestety jest z
wcieleniem tego wspaniałego pomysłu w życie. Jak dla mnie przez książkę przewinęło
się odrobinę za dużo bohaterów, a ci, którzy zostali na dłużej, byli albo
nijacy, jak Ksenia, albo irytujący, jak Alek. Zdarzało mi się również zagubić w
akcji i przez chwilę nie wiedziałam, co czytam. Ale poza tymi sprawami nie ma
nic, co mogłoby jeszcze zwrócić moją uwagę.
Droga
do Nawi to dobra książka, choć mogła być lepsza. Autor ma u mnie
dużego plusa za wykorzystanie motywów naszej przeszłości, magicznie pominiętej
w kartach historii, której uczą w szkołach. Wiele zwrotów akcji i równie dużo
postaci może niektórym namieszać w głowie, ale po skończeniu czytanie
gwarantuję, że się nie zawiedziecie.
6/10
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu: 4 cm
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu: 4 cm
Za możliwość zapoznania się z książką bardzo dziękuję
wydawnictwu Czwarta Strona :)
