Tytuł oryginału: Geek Girl
Autor: Holly Smale
Przekład: Iwona Wasilewska
Wydanie: Wydawnictwo Jaguar
Premiera: 18.03.2015
Liczba stron: 318
Harriet Manners ma piętnaście
lat i sporo wie. Wie na przykład, że w kocim uchu są 32 mięśnie, przeciętny
człowiek śmieje się piętnaście razy dziennie, a opuszczające jaskinię
nietoperze zawsze skręcają w lewo. Wie również, że nikt jej nie lubi.
Harriet Manners jest kujonką, a tacy jak ona mają zazwyczaj ciężkie życie…
Kiedy Harriet zostaje zauważona przez międzynarodową agencję modelek, uznaje to za szansę, która pozwoli jej odmienić swoje życie. Wcale nie chce być supersławna – wystarczy, że ludzie przestaną się jej czepiać. Ale czy można zostać modelką, gdy ma się dwie lewe ręce i dwie lewe nogi? Harriet jest zdeterminowana, by udowodnić wszystkim swoją wartość, nawet jeśli będzie musiała okłamywać najbliższych i wielokrotnie zrobi z siebie idiotkę na oczach wyjątkowo przystojnego Nicka…
Kiedy Harriet zostaje zauważona przez międzynarodową agencję modelek, uznaje to za szansę, która pozwoli jej odmienić swoje życie. Wcale nie chce być supersławna – wystarczy, że ludzie przestaną się jej czepiać. Ale czy można zostać modelką, gdy ma się dwie lewe ręce i dwie lewe nogi? Harriet jest zdeterminowana, by udowodnić wszystkim swoją wartość, nawet jeśli będzie musiała okłamywać najbliższych i wielokrotnie zrobi z siebie idiotkę na oczach wyjątkowo przystojnego Nicka…
Pierwsza
zasada magii jest również jej jedyną zasadą. Magia zdarza się wtedy, gdy jej
nie szukasz.
Geek Girl: Modelka z przypadku |
Japońska katastrofa
Pewnie niektórzy z Was zastanawiają
się, kim jest geek. Otóż spieszę z
wytłumaczeniem! Geek to: osoba
towarzysko nieobyta i niemodna; zafascynowana konkretnym tematem, obsesyjny
entuzjasta jakiejś dziedziny; obraźliwe określenie mola książkowego i kujona*.
Taką osobą jest piętnastoletnia Harriet Manners. Dziewczyna wie trochę więcej
niż przeciętny człowiek w jej wieku, za co niestety często obrywa się jej od
ludzi ze szkoły. Ma również własnego stalkera, Toby’ego. Ale ona się tym nie przejmuje i stara się
prowadzić normalne życie u boku rodziców i Jedynej, Najlepszej Przyjaciółki
Nat. To ona zabiera Harriet na szkolną wycieczkę na targi mody w Birmingham.
Tam popełnia wiele błędów, jeszcze więcej rzeczy psuje, a w szczególności
marzenia Nat. Przypadkiem trafia na człowieka z międzynarodowej agencji
modelek, Wilbura, który jest nią wręcz zachwycony. Od teraz Harriet musi
pogodzić szkołę z modelingiem, jednocześnie starając się, aby jej matka i
przyjaciółka się o tym nie dowiedziały…
Książka trafiła do mnie przez
przypadek. Wcześniej słyszałam o niej tylko raz czy dwa, a że była dostępna w
bibliotece, to wzięłam. Co o niej myślę?
Otóż myślę, że jest to bardzo, ale to bardzo nietypowa książka. Opowiada o tym, że każdemu należy się szansa na lepsze życie, nawet tym najbardziej odstającym od wszelkich norm społecznych, ale ta opowieść jest przedstawiona w taki sposób, że aż się żyć odechciewa. Jest chaotyczna, napisana jakby w biegu, a główna bohaterka to totalna idiotka. Owszem, często się przy niej uśmiechałam, gdyż sytuacje przytrafiające się Harriet są naprawdę przezabawne. Ale powiem Wam, że generalnie nie jest to nic oszałamiającego. To samo tyczy się Nicka, czyli pseudo wielkiej miłości i przystojnego modela (o dziwnej ksywie – nadanej oczywiście przez Harriet – Lwia Grzywa. Wybaczcie, ale chłopak z lwią grzywą jest tylko jeden, i z pewnością nie jest to Nick). Spotkali się raz czy dwa, złapali się za ręce do jednego zdjęcia, a ona już wyobraża sobie Bóg wie co. Arghh!
Dużym plusem jest tutaj sytuacja życiowa Harriet. W obecnych czasach niestety coraz więcej młodych osób jest wyśmiewanych przez społeczeństwo. Podoba mi się to, że autorka poruszyła ten temat, zwróciła uwagę na panujący problem, ale – ku mojemu zasmuceniu – nie dała bohaterce możliwości wykazania się odwagą i nie doradziła, jak sobie radzić z gnębieniem. No cóż, nie można mieć wszystkiego od razu. A skoro już przy autorce jesteśmy – równie ciekawe i zabawne wydało mi się to, że książka jest swego rodzaju pamiętnikiem, autobiografią Smale. Ona też, w wieku piętnastu lat, została modelką i tak jak Harriet nie bardzo sobie z tym radziła.
Otóż myślę, że jest to bardzo, ale to bardzo nietypowa książka. Opowiada o tym, że każdemu należy się szansa na lepsze życie, nawet tym najbardziej odstającym od wszelkich norm społecznych, ale ta opowieść jest przedstawiona w taki sposób, że aż się żyć odechciewa. Jest chaotyczna, napisana jakby w biegu, a główna bohaterka to totalna idiotka. Owszem, często się przy niej uśmiechałam, gdyż sytuacje przytrafiające się Harriet są naprawdę przezabawne. Ale powiem Wam, że generalnie nie jest to nic oszałamiającego. To samo tyczy się Nicka, czyli pseudo wielkiej miłości i przystojnego modela (o dziwnej ksywie – nadanej oczywiście przez Harriet – Lwia Grzywa. Wybaczcie, ale chłopak z lwią grzywą jest tylko jeden, i z pewnością nie jest to Nick). Spotkali się raz czy dwa, złapali się za ręce do jednego zdjęcia, a ona już wyobraża sobie Bóg wie co. Arghh!
Dużym plusem jest tutaj sytuacja życiowa Harriet. W obecnych czasach niestety coraz więcej młodych osób jest wyśmiewanych przez społeczeństwo. Podoba mi się to, że autorka poruszyła ten temat, zwróciła uwagę na panujący problem, ale – ku mojemu zasmuceniu – nie dała bohaterce możliwości wykazania się odwagą i nie doradziła, jak sobie radzić z gnębieniem. No cóż, nie można mieć wszystkiego od razu. A skoro już przy autorce jesteśmy – równie ciekawe i zabawne wydało mi się to, że książka jest swego rodzaju pamiętnikiem, autobiografią Smale. Ona też, w wieku piętnastu lat, została modelką i tak jak Harriet nie bardzo sobie z tym radziła.
Modelka
z przypadku porusza nie tylko kwestię modelingu, ale też
poważnego problemu gnębienia nastolatków właściwie za nic. Bardzo szybko się ją
czyta, można się pośmiać i pozazdrościć bohaterce, ale na dłuższą metę nie jest
to nic, na co by warto zwrócić większą uwagę. Taka o, lektura na zabicie nudy.
6/10
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu: 2,3 cm
Przeczytam tyle, ile mam wzrostu: 2,3 cm
